Stagedag 6: 'atje'

Stagedag 6: ‘atje’

Vandaag begon de dag as usual, namelijk feestelijk: een jarige in de klas! De kinderen mochten ook iets meenemen wat ze écht niet kunnen missen. De grote verrassing? Er was een meisje dat een gigantische teddybeer onder haar arm mee naar school sleepte – voor haar absoluut onmisbaar.

De lessen vonden vandaag plaats in het noodlokaal. Geen luxe, want het was behoorlijk koud daarbinnen. Maar dat mocht de pret niet drukken. De juf introduceerde mij direct bij de groep, met een korte uitleg over mijn rol. Ik voelde me al snel onderdeel van de dynamiek.

Een van de lessen was een dictee over ‘langermaakwoorden’. Dat gaat dus over d’s en t’s. En otje of een atje u kwam aan bod. Hiermee wordt de ‘au’ of ‘ou’ klank bedoeld. Tegenwoordig is een atje iets heel anders haha. Het was aandoenlijk om te zien hoe een kind eerlijk opbiechtte dat hij per ongeluk in de verkeerde kleur had geschreven.

Terwijl de kinderen in hun werkboekjes werkten, was de juf druk met nakijken. En met oudergesprekken in het verschiet – gesprekken die soms van tien naar dertig minuten uitlopen – is multitasken bijna een overlevingsstrategie. Dit bracht ‘AI’ bij mij naar boven. Al die gesprekken moeten natuurlijk bijgehouden worden en daar zijn tegenwoordig tools voor. Een tip die ik noteer en waar wij sinds kort zelf ook mee werken!

In de pauze klets ik langer met de juf. Ook zij heeft een interessante achtergrond: ze komt uit het bedrijfsleven, heeft de hotelschool gedaan en zelfs een eigen strandtent gehad. Dit is haar eerste jaar voor groep 4, en ze doet het geweldig. Het is inspirerend om te zien hoe ze haar ervaring meeneemt naar deze compleet andere wereld. Wat mij wel opvalt is dat juf zijn makkelijker wordt met de jaren. Na verloop van tijd bouw je een arsenaal op van liedjes, knutselmaterialen en werkvormen. Deze juf moest dat allemaal nog ontdekken. 

Kwink stond ook op de agenda. Deze les ging over lichaamstaal en symboliek, met een giraffe die problemen aanpakt, een bok die aanvalt, en een struisvogel die zijn kop in het zand steekt. De juf besloot de les op te splitsen over twee momenten, zodat er de hele week ruimte was om ermee aan de slag te gaan.

De dag werd afgesloten met een creatief hoogtepunt: papier-maché bakjes maken voor pepernoten. Laagje voor laagje werkten de kinderen aan hun creaties. Mijn persoonlijke hoogtepunt: in de gang begroet worden met “Hee juf Anne!” Het is toch mooi dat ik herkend wordt door de kinderen. 

Met een hoofd vol indrukken en een glimlach kijk ik terug op mijn laatste stagedag. In een volgend blog zal ik al mijn belangrijkste inzichten met jullie delen. Één ding is duidelijk: geen dag is hetzelfde in het leven van de leerkracht!